Σε γενικές γραμμές η εξέλιξη αποδίδει τους αδιατάραχτους εσωτερικούς συσχετισμούς ισχύος στο ΣΥΡΙΖΑ.
Η «Αριστερή Πρωτοβουλία» που συσπειρώνεται γύρω από τον Παναγιώτη Λαφαζάνη είναι σε θέση να θέτει ζητήματα και να επιβάλλει να συζητηθούν, ως εκεί όμως.
Δεν είναι σε θέση να εμποδίσει τον κ. Τσίπρα να επιβάλλει τη γραμμή του στο κόμμα και στην πραγματικότητα, κανένας δεν είναι. Ενδόμυχα, όλοι καταλαβαίνουν ότι χωρίς τον αρχηγό, το κόμμα θα υποχωρούσε σύντομα σε μονοψήφιο ποσοστό.
Ως εκ τούτου, οι συγκρούσεις έχουν όρια, ακόμα και όταν τα ζητήματα που τίθενται, π.χ. η εσωτερική λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ ή η πολιτική των συμμαχιών, κρίνονται ως πολύ σοβαρά για το στελεχιακό δυναμικό της Αριστεράς. Γκρίνιες υπήρξαν, για το αρχηγικό στυλ λειτουργίας του ΣΥΡΙΖΑ, για τα ταξίδια, για τα οποία δεν είχε ενημερωθεί κανείς και φυσικά υπήρξε η εμμονή από πλευράς εσωκομματικής αντιπολίτευσης για το σχηματισμό αριστερής κυβέρνησης. Όλα αυτά κατατέθηκαν ως τροπολογίες στο σχέδιο απόφασης και δεν πέρασαν.
Τα σημαντικότερα που προκύπτουν από το διήμερο ήταν ατμοσφαιρικά. Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις έχουν προκαλέσει προβληματισμό σε πολλά στελέχη. Υπάρχει αμηχανία και κάποιος πεσιμισμός. Είναι ενδεικτική του κλίματος η τοποθέτηση του Αλέξη Μητρόπουλου, ότι «ο ορίζοντας έχει αρχίσει να σκοτεινιάζει», το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν διέρχεται την καλύτερη του φάση, το έθιξαν στις ομιλίες τους πολλά στελέχη, είτε ως διαπίστωση, είτε όπως ο κ. Γ. Δραγασάκης για να δώσουν κουράγιο στο σώμα.
Το θέμα της στρατηγικής συνέχειας μπορεί να μην συζητήθηκε επί της ουσίας, δέσποζε όμως στις συζητήσεις και στους διαδρόμους. Ένα από τα συμπεράσματα της Συνεδρίασης ήταν ότι μετά τη ρεαλιστική στροφή και το άνοιγμα στα μεσοστρώματα, που προσπάθησε να σηματοδοτήσει ο κ. Τσίπρας με τα ταξίδια του, ο ΣΥΡΙΖΑ επιστρέφει στον ακτιβισμό, όσο τουλάχιστον οι συνθήκες το επιτρέπουν.
Η πίεση – και λόγω της στάσης του ΚΚΕ – είναι πολύ μεγάλη για να αποφευχθεί κάτι τέτοιο. Σήμερα, ο Τσίπρας επισκέφθηκε τα μπλόκα των αγροτών στον Ορχομενό, μεθαύριο, ενδεχομένως να βρεθεί δίπλα στους ναυτεργάτες.
Το λάβαρο του αντιμνημονισμού επιβάλλει, να στηρίζονται οι κοινωνικοί αγώνες όπου και αν γίνονται. Ως τακτική πάντως για την προσέγγιση των μεσοστρωμάτων, που ακόμα έχουν πράγματα να χάσουν είναι αντιφατική και αντιπαραγωγική.
Στην Κ.Ε. ακούστηκε, και ότι το όχι σε όλα δεν είναι πολιτική, και ότι χρειάζεται ιεράρχηση των προβλημάτων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως αυτό δεν είναι ακόμα σε θέση να το συζητήσει και ακολουθεί την πεπατημένη. Ακόμα ελπίζει στο ότι τα προβλήματα θα αποδειχτούν ανυπέρβλητα για την κυβέρνηση Σαμαρά και ότι η εξουσία θα του έρθει κάποια στιγμή στο πιάτο.
Αν όμως οι επόμενες δημοσκοπήσεις δείξουν διεύρυνση στο προβάδισμα της ΝΔ ο προβληματισμός μπορεί να γίνει πανικός…
Θέμης Δαγκλής
