Η ομάδα αίματος είναι το κλειδί που ξεκλειδώνει την πόρτα των μυστηρίων της υγείας, της αρρώστιας, της μακροβιότητας, της σωματικής ζωτικότητας και της συναισθηματικής δύναμης. Η ομάδα αίματος καθορίζει την ευαισθησία μας απέναντι στις αρρώστιες, ποιες τροφές πρέπει να τρώμε και πώς πρέπει να γυμναζόμαστε. Είναι ένας παράγοντας που επηρεάζει το ενεργειακό μας επίπεδο και το πόσο αποδοτικά καίμε τις θερμίδες, και καθορίζει τη συναισθηματική μας αντίδραση στο στρες, και ίσως ακόμη και το πώς διαμορφώνεται η προσωπικότητα μας.
Η σύνδεση ανάμεσα στην ομάδα αίματος και τη διατροφή φαίνεται ίσως ριζοσπαστική αλλά δεν είναι. Γνωρίζουμε από καιρό ότι λείπει κάποιος κρίκος από την αλυσίδα της διαδικασίας που οδηγεί είτε στο δρόμο της υγείας είτε στο θλιβερό μονοπάτι της αρρώστιας. Έπρεπε να υπάρχει κάποιος λόγος εξαιτίας του οποίου υπάρχουν τόσα παράδοξα στις διατροφικές μελέτες και στην επιβίωση των ασθενειών. Έπρεπε επίσης να υπάρχει μια εξήγηση για το γεγονός ότι μερικά άτομα αδυνατίζουν με μια συγκεκριμένη δίαιτα, ενώ άλλα όχι- ότι μερικά άτομα διατηρούν τη ζωτικότητα τους μέχρι τα γηρατειά, ενώ άλλοι καταρρέουν νοητικά και σωματικά. Η ανάλυση της ομάδας αίματος μας έδωσε έναν τρόπο για να εξηγήσουμε αυτά τα παράδοξα. Και όσο περισσότερο διερευνούμε αυτή τη σύνδεση, τόσο πιο έγκυρη βλέπουμε ότι γίνεται.
Οι ομάδες αίματος είναι εξίσου θεμελιώδεις όσο και η ίδια η δημιουργία. Μέσα στην αριστουργηματική λογική της φύσης, οι ομάδες αίματος ακολουθούν μια συνεχή διαδρομή από την πρώτη στιγμή της δημιουργίας του ανθρώπου μέχρι και σήμερα. Αυτές είναι η υπογραφή των αρχαίων προγόνων μας πάνω στην ακατάλυτη περγαμηνή της ιστορίας.
Τώρα έχουμε αρχίσει να ανακαλύπτουμε πώς να χρησιμοποιούμε την ομάδα αίματος ως ένα κυτταρικό “δακτυλικό αποτύπωμα” που ξετυλίγει πολλά από τα σημαντικά μυστήρια που συναντάμε στην αναζήτηση της υγείας. Αυτή η δουλειά είναι μια επέκταση των πρόσφατων πρωτοποριακών ανακαλύψεων γύρω από το ανθρώπινο DNA. Η κατανόηση της ομάδας αίματος προχωρά την επιστήμη της γενετικής ένα βήμα πιο πέρα, δηλώνοντας κατηγορηματικά ότι κάθε άνθρωπος είναι εντελώς μοναδικός. Δεν υπάρχει σωστός ή λάθος τρόπος ζωής, σωστή ή λάθος διατροφή. Υπάρχουν μόνο σωστές ή λάθος επιλογές με βάση τον προσωπικό μας γενετικό κώδικα.
Πώς Βρήκα το Χαμένο Κρίκο της Ομάδας Αίματος
Η δουλειά μου στον τομέα της ανάλυσης της ομάδας αίματος είναι το αποκορύφωμα μιας ισόβιας αναζήτησης — όχι μόνο δικής μου αλλά και του πατέρα μου. Είμαι γιατρός φυσικοθεραπευτής δεύτερης γενιάς. Ο δρ Τζέιμς ντ’ Άνταμο, ο πατέρας μου, αποφοίτησε από το κολέγιο φυσιοθεραπευτικής (τετραετές μεταπτυχιακό πρόγραμμα) το 1957, και αργότερα σπούδασε, επίσης στην Ευρώπη, σε αρκετά από τα μεγάλα φυσιοθεραπευτικά κέντρα. Πρόσεξε ότι πολλοί ασθενείς τα πήγαιναν καλά με ένα αυστηρά χορτοφαγικό διαιτολόγιο με λίγα λίπη, που αποτελεί το σήμα κατατεθέν της κουζίνας των θεραπευτικών κέντρων, υπήρχε όμως και ένας ορισμένος αριθμός ασθενών που δεν έδειχνε βελτίωση, καθώς και κάποιοι που δεν είχαν καλή ανταπόκριση ή που χειροτέρευαν ακόμη. Ο πατέρας μου, ένας ευαίσθητος άνθρωπος με μεγάλες ικανότητες λογικής σκέψης αλλά και διαίσθησης, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι πρέπει να υπάρχει κάποιο πρότυπο με το οποίο θα μπορούσε να καθορίσει τις διαφορετικές διατροφικές ανάγκες των ασθενών του. Σκέφτηκε ότι, αφού το αίμα είναι η θεμελιώδης πηγή θρέψης για τον οργανισμό, ίσως κάποιο χαρακτηριστικό του αίματος τον βοηθούσε να εντοπίσει αυτές τις διαφορές. Έτσι άρχισε τις προσπάθειες να δοκιμάσει τη θεωρία του χωρίζοντας του ασθενείς σε ομάδες αίματος και παρατηρώντας τις εξατομικευμένες αντιδράσεις τους όταν τους δίνονταν διαφορετικά διαιτολόγια.
Με το πέρασμα των χρόνων, και αφού μελέτησε αμέτρητους ασθενείς, άρχισε να διακρίνει ένα πρότυπο. Πρόσεξε ότι οι ασθενείς με ομάδα αίματος Α δεν τα πήγαιναν καλά με τα διαιτολόγια υψηλής πρωτεΐνης, που περιλάμβαναν μεγάλες ποσότητες κρέατος, ενώ έδειχναν μεγάλη βελτίωση με φυτικές πρωτεΐνες όπως η σόγια και το τόφου. Τα γαλακτοκομικά προϊόντα συνήθως τους προκαλούσαν έντονη καταρροή στα ιγμόρεια και τις αναπνευστικές οδούς. Όταν τους ζητούσαν να αυξήσουν τη σωματική τους δραστηριότητα και να γυμνάζονται περισσότερο, τα άτομα της ομάδας Α συνήθως ένιωθαν κόπωση και δυσφορία. Όταν έκαναν πιο ήπιες μορφές γυμναστικής, όπως η γιόγκα, ένιωθαν να ενεργοποιείται ο νους και το σώμα τους.
Από την άλλη μεριά, οι ασθενείς της ομάδας αίματος Ο τα πήγαιναν πολύ καλά με τις δίαιτες υψηλής πρωτεΐνης, και τους αναζωογονούσε η έντονη σωματική δραστηριότητα, όπως το τζό-γκινγκ και η αεροβική. Όσο πιο πολύ ο πατέρας μου δοκίμαζε τη θεωρία του πάνω στις διάφορες ομάδας αίματος, τόσο πιο πολύ πειθόταν ότι η καθεμία ακολουθούσε τη δική της συγκεκριμένη διαδρομή προς την υγεία.Εμπνευσμένος από το ρητό “Η τροφή του ενός είναι το δηλητήριο του άλλου”, οπατέρας μου συμπύκνωσε τις παρατηρήσεις του και τις διαιτολογικές του συστάσεις σε ένα βιβλίο με τίτλο One Man’s Food (Η Τροφή του Ενός). Όταν εκδόθηκε το βιβλίο το 1980, ήμουν στο τρίτο έτος των σπουδών μου στη φυσιοθεραπευτική στο Κολέγιο John Bastyr στο Σιάτλ. Σε αυτό το
